Árið 2011 var mér og mínum gott. Þegar ég lít um öxl stendur sumarferðalagið uppúr ásamt tilburðum mínum til að hlaupa mér til heilsubótar. Í janúar byrjaði ég á hlaupanámskeiði hjá Daníel og tók síðan bæði þátt í RVK-maraþoninu og Hjartadagshlaupinu auk þess sem ég skokkaði einn sumardag milli Hellissands og Ólafsvíkur sem ég er afar stolt af. Þá vorum við MK-kellur mjög duglegar að skokka tvisvar í viku í allt haust en dró af okkur í desember vegna snjóa og ófærðar. Tvær reisur fór ég til útlanda, í maí  fór ég til. Pétursborgar og Helsinki með MK og í október fórum við Brynjar til Boston í nokkra daga. Ég las mikið, skrifaði ekkert, ekki einu sinni ritdóma fyrir Moggann sem ég hef gert í áratug en ég tók sæti í launanefnd úthlutunarsjóðs rithöfunda og þýddi eina smásögu eftir Katherine Mansfield mér til skemmtunar og geymi í skúffunni. Við stóðum í miklum framkvæmdum á árinu, tókum baðherbergið í nefið með ærinni fyrirhöfn og miklum tilkostnaði en erum nú með besta og flottasta baðið í bænum. Ég er í betra formi en nokkru sinni á ævinni, börnin mín eru hress og frísk, mamma spræk en pabbi heilsuveill þótt alltaf sé hann spaugsamur og elskulegur. Systur mínar og þeirra fjölskyldur eru í góðum gír og vinir mínir hressir og skemmtilegir. Við frænkur í móðurætt hittumst á árlegum Budduleikum, 2011 á Rangárbökkum, svaðalegt geim sem stendur alltaf eina helgi. Félagsskapur Ringó-liða er frábær upplyfting og samkomur 63-stelpna úr Barnaskólanum óborganlegar. Þótt lífið sé oftast bjart og gott þá dimmir stundum.  Í árslok lést ástkær frænka mín, Diddamma, eftir langa baráttu við krabbamein. Dauðinn minnir mann á að lífið er dýrmætt en hverfult og vinir manns ekki til taks að eilífu. Á haustdögum hóf ég nám í stjórnun sem stendur fram á næsta vor og skráði mig á 2 námskeið hjá endurmenntun sem bæði féllu niður vegna nemendafæðar (um Michel Houellebecq og verk Gyrðis). Ég guggnaði á gamlársdagskhlaupinu og mig langaði á matreiðslunámskeið en fór ekki því ég þóttist hafa of mikið að gera og ég var ekki nógu dugleg að heimsækja vini mína og ættingja eða bjóða fólki heim til mín. Tíkin Arwen var gleðigjafi eins og alltaf, síkát og fögur, skemmtileg og kelin. Og aldrei fór ég norður. En margt gott dreif á daga mína. Jólin voru yndisleg, ekki síst jólaboðið mitt og okkar systra sem að þessu sinni var í sveitasælunni. Við áramótin  eru ýmis fyrirheit í gangi um enn meiri heilsubót og betra líf, en er virkilega heilt ár síðan ég  varð ekki að betri manneskju?